Week 6 : New impressions & New stories

Bali is geweldig, hele leuke mensen en super mooi. Het eerste wat me opviel is dat het hier veel groener is dan in Laos, en de mensen spreken veel beter Engels. Verder zijn de huizen veel sterker & is het meer gericht op het toerisme. Alles is in het Engels, en ook de straten zijn mooi en schoon. Het is een echte vakantie plaats, en dat is overal te zien. 

Mijn vlucht naar Bali was erg prettig. Kham was mee gekomen naar het vliegveld om me uit te zwaaien, en de Zwitserse en Franse jongen hadden dezelfde tuktuk genomen als ik om naar de stad te gaan. Dit was ook nog even gezellig & leuk om zo afscheid te nemen. Eerst vloog ik van Vientiane naar Bangkok waar ik een overstap had van 19uur. Ik besloot naar een hotel te gaan zodat ik hier lekker kon slapen, en tot rust kon komen. De volgende ochtend vloog ik door naar Bali, wat een prettige vlucht was van 5 uurtjes. Ik zat bij het raampje en het was prachtig buiten. Ik zat naast een super schattig Brits oud koppel, wat voor hun zoveelste trouwdag naar Bali ging. Het vliegtuig was ook super mooi & het eten heerlijk. (Als je ooit in Azië moet vliegen neem Thai Airways, het is geweldig!!!) 

Bij aankomst op Bali moest ik mega lang wachten in de rij voor mijn visum, wat chaotisch & warm was. Nergens stond of je in de juiste rij stond of wat de bedoeling was. Toen ik na 1.5uur eindelijk bij de immigratie officier kwam en hij mijn paspoort zag was het eerste wat hij zei "Hey baby, do you like stroopwafels?" Ik was even helemaal in de war, omdat ik bang was dat ie ging zeggen dat ik iets verkeerd gedaan had. Verder vroeg hij uitgebreid wat ik op Bali kwam doen en was hij super vriendelijk. Nu begreep ik waarom de rij zo lang was, en waarom het zo lang duurde. 

Toen ik langs de douane was, en mijn koffer had ging ik op zoek naar de mensen van The Green Lion. Dit was een hele zoektocht aangezien er zo'n honderd (maak geen grapje) mensen stonden met mega veel bordjes. Uiteindelijk had ik mijn chauffeur gevonden. Het was een heel aardig mannetje die gelijk in gebrekkig Nederlands tegen me begon te praten. Hij hield van Nederlandse muziek en dan vooral van Marco Borsato & Bløf wat hij uitbundig meezong, en vol trots. Hij was super vriendelijk. Ook gaf hij me een Aziatisch drankje genaamd "Bubble tea" wat een soort smoothie is met gelatine blokjes erin. Verder kocht hij super veel donuts die ik natuurlijk niet zomaar kon laten staan. 
Dit was gelijk een super hartelijk en fijn welkom. We reden zingend door naar de Ubud, een plaatsje in het midden van Bali waar ik de komende 3 weken zou doorbrengen. 

Het moment dat ik aankwam bij de accommodatie merkte ik al dat het super anders was dan Laos. De accommodatie bestaat namelijk uit 3 soort van flats, met in elke kamer 3 bamboe stapelbedden (geen aanrader want het kraakt en beweegt vreselijk) & een badkamer. 
Het eet gedeelte is 2 huizen verderop. Hierdoor ontmoet je niet veel nieuwe mensen, en ben je vooral met je eigen mensen. Wat me gelijk opviel. Iedereen heeft z'n eigen groepje en is niet heel open. Er was vooral een grote meerderheid van Nederlanders en Duitsers. Ik besloot maar bij een Nederlands meisje te gaan zitten die toevallig bij allemaal nieuwe mensen zat. Ze waren allemaal heel vriendelijk en open wat heel fijn was. Toen ik naar mijn kwamen ging hoorde ik dat er een meisje op mijn kamer lag dat super ziek was. Dit was minder. Vooral omdat ik dus niet rustig met het licht aan kon uitpakken en m'n bed kon opmaken. In het donker probeerde ik mijn bed op te maken en een pyjama te zoeken. Toen ik eindelijk in bed lag stormde de andere 2 kamergenootjes binnen en deden vol het licht aan. Ook kwamen er later nog 2 Duitse meisjes bij. Wat betekende dat onze kamer goed gevuld was, wat erg warm was en niet heel prettig met al onze spullen die we op geen mogelijke manier konden plaatsen. Dit was al het eerste grootste verschil met Laos, waar ik maar met 1 à 2 andere op de kamer sliep. 

Het vrijwilligerswerk project is ook heel erg verschillend van Laos. Hier begin je namelijk om half 2 s'middags, je gaat met een auto naar een schooltje. Hier geef je les, (in mijn geval les over het milieu) aan kinderen die vrijwillig op hun vrije middag naar school willen komen. Zo kan het dus zijn dat je soms heel weinig kinderen hebt, of zelfs geen kinderen. Zodra ik dit hoorde vond ik het niet erg aantrekkelijk meer. Je moet jezelf dus zo leuk maken dat de kinderen willen komen, wat raar is aangezien het voor de kinderen normaal zou moeten zijn om naar school te komen. Ook een groot verschil is dat je hier geen vertaler hebt. En dus les geeft aan kinderen die geen Engels spreken, in het Engels. Met handen en voeten moet je jezelf dan duidelijk maken. Ook tijdens de Engelse les gaat dit zo. Naar mijn idee is dit super raar, want op deze manier kun je kinderen bijna geen les geven zonder heel duidelijk te laten zien wat iets is. 

De eerste week had ik cultuurweek wat erg leuk was. De eerste dag gingen we wandelen door Ubud. Het was prachtig, super leuke winkels & heerlijk groen. Ook bezochten we het Monkey forest wat super leuk was en een hele ervaring. De aapjes pakte alles wat los en vast zat, zo zat er op een gegeven moment een aap iemands bodylotion te eten, en eentje had sigaretten te pakken. Ze waren onwijs brutaal wat hilarisch was om te zien. 

Onze Tourleider, een meisje van TGL was super vriendelijk en heel lief. S'middags heeft ze ons de regels verteld en s'avonds hebben we een typische dans/theater show bezocht. Erg interessant, maar niet echt mijn ding. Alles was in het Bahasa, en het verhaal was vreemd. 

Dag 2 hebben we eerst 2 uur lang Bahasa les gekregen. Dit omdat je zo toch een beetje met de kinderen op school & de locals kunt praten. Hierna hadden we een kookles in het teaching center wat 5min van de accommodatie afligt. Hier hebben ze boeken en materiaal waarmee je je lessen kunt voorbereiden. Dit is heel goed geregeld en heel fijn. Zo liggen er werkbladen en een rooster over wat je de kinderen wanneer moet leren. 

Na heerlijk gekookt en gegeten te hebben besloten we met een klein gezellig groepje naar een zwembad in de stad te gaan. Het was super luxe & had ook een bar & restaurant. De groep was super leuk & hier hebben we hele leuke plannen gemaakt voor de aankomende weken. We zijn nu met een groepje bestaand uit 2 Nederlandse zusjes, 2 Nederlandse meisjes die dit voor stage doen, 1 jongen uit Oostenrijk, mijn Duitse kamergenootje & een stelletje uit Australië. Allemaal super lief en gezellig. We hebben heerlijk gegeten & gezwommen, en heerlijk genoten van de gezelligheid & cocktails natuurlijk. 

Na een slapeloze nacht in onze krakende bamboebedden gingen we batik paitings maken, wat typische Balinese schilderingen zijn op doek. Allereerst moesten we een design uitzoeken. Vervolgens schetsten we deze op een wit doek. Onze schetsen werden overgetrokken met wax door een typisch batik Balinees vrouwtje. Bij haar thuis gingen we de schilderingen ook maken. Vervolgens werden onze schetsen gespand tussen 2 houten blokken, en mochten we het beschilderen. Het was een hele klus, maar ontzettend leuk om te doen. Ook voelde ik me weer net een klein kind die een tekening moest inkleuren en niet buiten de lijntjes mocht. 

Nadat we klaar waren met onze schilderingen, besloten we naar een zwembad te gaan in een resort vlakbij de accommodatie. Het was een prachtig resort, met een heerlijk zwembad. Na heerlijk uitgerust, uitgezwommen en vooral afgekoeld te zijn moesten we terug naar de accommodatie voor de programma-meeting. Hier werd ons verteld wat onze projecten precies inhielden & wat we konden verwachten. 
Het was heel uitgebreid en duidelijk wat erg fijn was. Doordat ik hier nogmaals hoorde dat het vrijwilligerswerk zo anders was, en de kans dat je geen kinderen in de klas hebt vrij groot, heb ik besloten 1 week met de rest van de groep "adventure week" te gaan doen. Want inhoudt dat je elke dag een "adventure" gaat beleven. Zo ga je de eerste dag fietsen door de rijstvelden, 2e dag raften, vulkaan beklimmen ect. Dit klonk veel leuker, en geplande dan het lesgeven waardoor ik dit zonder problemen kon omboeken.
Na onze meeting besloten we terug te gaan naar het resort, om nog even te genieten van de laatste zon & het heerlijke koude water. 

De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt door de rijstvelden van Bali. Dit was echt prachtig, maar ook ontzettend warm. In totaal hebben we zo'n 2,5uur gelopen en onwijs veel mooie dingen gezien. Zo waren er veel terrassen met rijstvelden, en kon je op een schommel met uitzicht op de palmbomen en rijstvelden. Echt prachtig! Hierna hebben we heerlijk gelunched in de stad, en hierna zijn we teruggegaan naar de accommodatie voor onze Bahasa les. Deze keer lag de nadruk op dieren, kleuren, personen in de familie ect. S'avonds was er een goodbye & welcome dinner voor alle nieuwe vrijwilligers & vrijwilligers die weggingen en aangekomen waren. Dit was super gezellig, en heel lekker. Dit was de eerste maaltijd waarna we echt goed vol zaten & van genoten hebben. Het eten is hier namelijk niet zo aantrekkelijk. Zo hebben we s'ochtends alleen maar zoete gekke broodjes, wentelteefjes die nergens naar smaken & een rond broodje/vlees achting waarvan we niet weten of het een pannenkoek is of ham. Dit dinner maakte een hoop goed, en hier waren we dan ook ontzettend blij mee. 

De laatste dag van de cultuurweek bezochten we een holy water temple. Voordat we hierheen gingen hebben we zelf bloemoffers gemaakt. Ondanks dat ik dit in Laos ook gedaan het was het hier heel anders. Zo moest je hier een soort bakje maken en hier vervolgens allemaal bloemetjes indoen. Dit was heel interessant. Toen we klaar waren met de bloemoffers gingen we naar de tempel. 
De hisdoestanen gaan hier 1x in de 15 dagen heen, bij full moon of new moon en bidden. Vervolgens gaan ze in het water wat ijskoud is. Hier brengen ze altijd een bloemoffer mee, daarna wassen ze 3x hun haren en 3x hun gezicht.  
Dit doen ze bij elk punt wat in totaal 12x is. Dit staat voor het reinigen van je lichaam, en het afspoelen van alle slechte dingen, je zuivert jezelf dus als het ware. 

Na de uitleg over de regels & het geloof mochten wij ook zelf het water in. Dit was echt lachwekkend. Het was een hele speciale ervaring, en heel bijzonder. Iedereen was zo puur en onder de indruk. Na ons bezoek gingen we terug naar de accommodatie, waar we snel gelunched hebben en vervolgens met de taxi richting Seminyak/Kuta gingen. 

Donderdagavond was Tamara (goed vriendinnetje van thuis) ook aangekomen op Bali. Hier gaat ze samen met haar familie d'r broer bezoeken die hier stage loopt. We hadden wat contact en het bleek dat zij verbleef in de stad waar wij het aankomende weekend heen zouden gaan. Ze vertelde me dat ze Koningsdag zou vieren in een café genaamd King Kebab, wat voor mij nogal grappig klonk. We hadden niks concreets afgesproken, omdat we elkaar maandag in Ubud ook zouden zien, en we geen idee hadden hoever we van elkaar af zitten. 

De rit naar Seminyak was ontzettend lang door het drukke verkeer, maar toen we er eenmaal waren waren we super gelukkig. Toen we bijna bij onze villa waren zag ik het café king kebab, versiert met allerlei oranje vlaggetjes en posters. Het was super leuk! Gelijk Apple ik Tamaar & we besloten die avond af te spreken. Ik had er onwijs veel zin in. 

Verder hadden we onze eigen villa met zwembad. Wat prachtig was, en onwijs luxe. Na heerlijk uitgerust, en zelf gekookt te hebben besloten we uit te gaan. Toen we eenmaal de andere hadden overgehaald om mee te komen naar het Nederlandse café baste het feest los. Het was super! Zo kreeg je gratis drankjes als je oranje droeg, wat in m'n voordeel werkte met de 60 oranje bandjes die ik van de kindjes in Laos gekregen had. Ook serveerde ze Nederlandse snacks zoals bitterballen & frikandellen. De muziek was Marco Borsato, Jan Smit & Bløf. Ik voelde me helemaal thuis tussen alle Nederlanders en het heerlijke eten. 

Uiteindelijk zag ik Tamaar hier ook. Ik was zo blij om haar te zien, en gewoon even met iemand van thuis te praten. Het was super gezellig & heel erg fijn. 

De buitenlandse mensen waarmee we waren vonden het wat minder wat begrijpelijk was, en wilde naar een andere club. Zo gezegd zo gedaan, we besloten naar een club te gaan 10 min lopen vanaf het Nederlandse café. Het was een onwijs gave club, met goede muziek & een hele mooie uitstraling. Het deed me denken aan Villa Volta in de Efteling. Nadat het laat geworden was besloten we dat het tijd was terug te gaan naar de villa, en heerlijk te gaan slapen in een single bed dat niet beweegt bij elke kleine beweging. 

De volgende dag baande we ons een weg naar Uluwatu, iets zuidelijker in Bali. Hier bleken ze prachtige stranden te hebben en leuke feestjes. Het was een heel gedoe om een taxi te vinden, maar na een uur was ook dat gelukt. Na een middagje strand en een hoop foto's zijn we heerlijk vroeg gaan eten & gaan slapen. Wat bleek uiteindelijk was dat Martin Garrix hier draaide bij  de opening van een club. Het bleek een groot succes en super toff. Helaas hebben we dit helemaal gemist wat ontzettend jammer was. 

De laatste dag van het weekend hadden we besloten naar een ander strand te gaan dan de avond ervoor. Dit strand was adembenemend mooi. Super blauw water & heerlijk zacht zand. De weg om er te komen was wel een hele opgave, je moest namelijk 20min lang trappen lopen wat een hele workout was. Wat me wel opviel was de hoeveelheid plastic dat verspreid lag over het hele strand. Dopjes, flesjes, sliertjes ect. Vreselijk om te zien, al helemaal omdat het zo'n prachtige plek is. Er was zelfs een klein hutje gebouwd van plastic, met bordjes met de tekst "no more plastic" om te laten zien hoe vreselijk de plastic vervuiling is en hoeveel plastic er daadwerkelijk ligt. Dit vond ik wel confronterend om te zien, maar ook mooi omdat er gelukkig wel mensen zijn die er wat aan doen & op deze creatieve wijze het probleem aankaarten. 

Na een paar uurtjes heerlijk gezwommen, genoten & in de zon gelegen te hebben zochten we een taxi terug naar Ubud. Onderweg maakte we nog een stop bij een verlaten vliegtuig wat erg indrukwekkend bleek te zijn, maar dat niet persee was. Het verhaal erachter is wel vreemd, het is namelijk een vliegtuig dat midden in een woonwijk staat, en waarvan niemand weet hoe of waarom hij er staat. Het leek gewoon op een vliegtuig op het vliegveld en was niet heel bijzonder. Na een heftige rit terug, met steile bergen & erg veel files waren we terug op het kamp. Het was een heerlijk weekend & super gezellig. 

De eerste week in Bali is voorbij gevlogen. Het gaat zo ontzettend snel. Het besef dat ik inmiddels al 6 weken weg ben van m'n lieve familie & vrienden thuis begint nog niet echt te komen. Alles wat ik mee maak is zo leuk & indrukwekkend. Ik geniet ik onwijs van elk moment hier aan de andere kant van de wereld, waar mijn verhaal zich continu uitbreid.