Week 9 & 10: Kisses from the outback

Wat een ongelooflijk land is dit. Heel anders dan dat ik verwacht had, maar ongelooflijk mooi. Het doet me denken aan Amerika, grote brede straten, grote winkelketens, geen fietspaden, lekker weer & veel vettig eten. Bij aankomst in Darwin viel het me gelijk op dat de mensen hier andere huizen hebben dan wij in Nederland. De huizen zijn strategisch gebouwd met invloed van de vele natuurrampen. Ook zijn veel huizen 1 verdieping, en vol met ramen die 24/7 open staan. Dit in verband met de hitte. Op deze manier kan het goed doorluchten, en heb je geen airconditioning nodig. 
Kathy (vriendin van Barbara), is een super lief vrouwtje. Heel erg vriendelijk en verwelkomend. De eerste dag van mijn verblijf bij haar was ik zo moe dat ik besloot lekker bij haar thuis te blijven, en te genieten van het niks doen. Ook kon ik zo even opzoeken wat ik graag wilde bezoeken hier, en wat een goede manier was om dit te doen. Kathy moest zelf iedere dag werken waardoor ik zelf alles moest uitzoeken. Aan de ene kant wel een beetje saai, maar ook wel leuk en avontuurlijk. 

Zo ben ik de dagen die volgde naar de stad gegaan met de bus, heb ik musea bezocht, botanische tuinen gezien, gefietst & veel gelopen. Het was overdag lekker weer dus prima om veel buiten te zijn. Het bussysteem werkt hetzelfde als in Nederland, en voor 3$ kun je mee met de bus ongeacht welke halte je uit moet stappen. De sfeer in de bus is wel gespannen. Dit heeft te maken met de Aboriginals die ook gebruik maken van de bus. De Aboriginals worden hier nogal vergeten en gediscrimineerd. Ik schrok hier heel erg van, aangezien zij de oorspronkelijke bewoners zijn, en nu zelf in een hoekje gedreven worden. Het is vreselijk om aan te zien, en te horen. Zo was er een mevrouw in de bus die mij vertelde dat ze heel gevaarlijk waren, dat ik moest uitkijken, altijd vooraan in de bus moest gaan zitten omdat hier camera's zijn, en vooral nooit alleen over straat moet lopen. Haar woorden deden het lijken alsof de aboriginals vreselijke mensen zijn, die je niet om je heen wilt terwijl ik denk dat dit verre van waar is. De rede dat ze agressief zijn is door het verdriet omdat hun land afgepakt is. Ze hebben geen huizen en slapen op straat. Ook hebben ze geen Leger des Heils zoals in Nederland, en er is dus niemand die voor ze zorgt. Alcohol is hun uitweg, en ik vind dat persoonlijk niet heel gek. Australiërs zeggen altijd heel trots dat Aboriginals de oorspronkelijke bewoners zijn, verkopen hun kunst ect, maar ondertussen doen ze ook alsof ze niet bestaan en negeren ze hen compleet. Terwijl ze in mijn ogen juist een streepje voor zouden moeten hebben, omdat zij hier als eerste waren. 

Darwin zelf stelde niet heel veel voor. Het was een nogal verlaten stad, met een hoop hoge gebrouwen en weinig mensen. De parken zijn wel heel gezellig omdat veel mensen hier aan het picknicken zijn of rugby spelen. Verder ben ik nog naar de waterkant gelopen. Hier lagen mensen te genieten van de zon en het aangelegde strand. Het stelde niet heel veel voor, maar was wel een leuke stad verder. S'avonds had Kathy bedacht bij haar in het park te gaan barbecuen. Dit is hier heel gewoon, en verspreid door het hele park staan dan ook barbecues waar je gebruik van kunt maken. Met uitzicht over de zee, en een prachtige zonsondergang hebben we heerlijk gegeten. 

Woensdag heb ik het Aboriginal museum in Darwin bezocht. Het museum was erg indrukwekkend. De entree was gratis, en het was super netjes en onwijs groot. Het ging over de geschiedenis van de aboriginals, en de wilde dieren. Het was een heel mooi museum, en goed te bereiken. Verder heb ik nog de botanische tuinen bezocht wat helaas niet zoveel voorstelde. S'avonds was er bij het strand een markt waar onwijs veel eten te koop was, en veel souvenirs. De sfeer was heel leuk, en iedereen was vrolijk. Hier heb ik ook de zonsondergang gekeken waarna ik uiteindelijk opgehaald werd door Kathy en we daarna naar de buitenbioscoop gingen. Dit was heel erg gaaf. Op een groot scherm werd een film afgespeeld, en was het zoals een bioscoop alleen dat buiten. 

Mijn laatste dag in Darwin ben ik gaan fietsen langs de waterkant, en geprobeerd nog wat zon op te nemen voordat ik naar het koude zuiden zou gaan. Dit was ook weer heel mooi en lekker weer om te fietsen. Wel was het even wennen aangezien je aan de linkerkant van de weg moet fietsen, en er geen fietspaden zijn. Nadat ik deze tocht overleefd had, besloot ik vast mijn spullen te gaan inpakken voor de bustour van Darwin naar Alice Springs voor de aankomende 3 dagen. Ik had er veel zin in, en was erg benieuwd om alles te zien en Barbera (verre familie) te gaan bezoeken in Alice Springs. 

S'ochtends vroeg moest ik bij een airport hotel verzamelen waarna ik opgehaald werd door de tourbus. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten. Ik merkte ook dat ik nogal zenuwachtig was. Het is namelijk heel gek om zomaar met nieuwe mensen 3 dagen op elkaars lip te zitten en leuk te moeten doen. Gelukkig is het helemaal goed gekomen, en was iedereen heel leuk. De eerste dag bezochten we een hele gave waterval met ijskoud water. Het was de echte eerste Australische indruk die ik had, en nu besefte ik echt dat ik in Australië was. De gave hikes, en grote rode rotsen. Heel indrukwekkend en onwijs gaaf. Verder hadden we de eerste dag ook nog een heel mooi uitzichtpunt bezocht. De tour was goed geregeld, we kregen genoeg lekker eten & de guide was erg vriendelijk. Het was voor hem zijn eerste tour, en dit was ook wel te merken aan zijn planning. Iedere ochtend vertrokken we net wat te laat, nam hij verkeerde afslagen en als je hem iets vroeg wat het antwoord altijd : het is zo omdat het zo is. 
De eerste nacht sliepen we in kleine tentjes in de middel of nowhere. Het was ijskoud, maar de sterren waren onwijs mooi en na een lange dag was iedereen ook wel toe aan een goede nacht slaap. 

Dag 2 hebben we een hot spring bezocht. Dit was een soort meertje in het midden van het bos wat super warm water had. De buitentemperatuur was 15 graden, en het water rond de 25. Het was super bizar, maar heerlijk om in het warme water te zwemmen. Ook was het heel helder, en glinsterde het mooi. Het gaf me een sprookjesachtig gevoel en was heel magisch. Eruit komen was dan ook een lastige opgave, omdat het water heerlijk warm was en buiten erg koud. S'middags hebben we een dorpje bezocht wat erg schattig was ; Daly waters. Er was hier een pub die vol hing met een hoop zooi van over de hele wereld. Na een goede lunch reden we verder naar onze camping voor deze avond. Deze avond sliepen we in swags. Ik wist niet goed wat ik hierbij moest verwachten. Het bleek een soort slaapzak te zijn, alleen dan van dikker materiaal. Hierin lag een dun matrasje. En je kon jezelf zo als een cocon in de swag wurmen en dichtritsen. Het was verschrikkelijk koud, maar de sterren waren ongelooflijk mooi. We konden de hele melkweg zien, en het was ontzettend helder. Dit was een hele gave ervaring, en super mooi. Helaas was het niet mogelijk een foto te maken van de sterren, maar het was super gaaf. 

Na een koude nacht werden we om 5 uur wakker gemaakt, en was het tijd om door te rijden. Allereerst bezochten we Devils Marbels, wat een heilige plek is voor de aboriginals (zoals een hele boel plekken hier!). Het zijn een aantal grote rode rotsen midden in de Australische vlakte. Veel van deze rotsen zijn door middel van verwering dwars door midden gespleten, en dit geeft dan ook een bijzonder beeld. S'middags hebben we een pub bezocht die onwijs indrukwekkend was. Achter de bar stond een mannetje die van elke plek over de wereld wel iets had. Zijn eerste vraag als je binnenkwam was dan ook "waar kom je vandaan?" Zodra je dan je land van afkomst zei zocht hij al z'n spulletjes bij elkaar van jou land om het trots te laten zien. Zo had hij van Nederland spullen van verschillende voetbalclubs, Delfts blauwe klompjes, vlaggetjes van het WK, en guldens! Het was een zeer interessante man, die graag vertelde. Al zijn spulletjes had hij gekregen van toeristen die langs gekomen waren en speciaal voor hem spullen meegenomen hadden. Heel bijzonder!! 
Na onze ontmoeting met deze bijzondere man was het tijd om naar Alice Spings te gaan. Onderweg vond onze gids langs de weg 2 aboriginals die probeerde naar Alice Spings te lopen. Hij vind het zo zielig voor ze dat hij besloot ze mee te nemen in de bus. Tegen ons durfde ze echter niet echt te praten, en ook roken ze niet heel fris. Ondanks dat was het wel een lief begrip van de gids, en interessant om de aboriginals te ontmoeten. 

Bij aankomst stonden Barbara en Jodi me al op te wachten. Het was heel leuk om Barbera na 8 jaar weer te zien, en Jodi te ontmoeten. 
Onze gids had bedacht dat het gezellig was om met de hele bus te gaan uiteten als afscheid. Het was een gezellige avond, en leuk om iedereen nog even te zien. 

Mijn 2e dag in Alice Spings heb ik doorgebracht met de hond van Barbara, samen hebben we de omgeving verkent waar ze woont. Hele leuke straten, maar opnieuw erg verlaten. Niet gek voor een doordeweeksedag maar daardoor wel een saaie indruk. Alice Spings stad stelde vrij weinig voor. De kleine boetiekjes met aboriginals kunst waren wel een hoogtepuntje hier, alleen maakte de hoge prijzen het minder. Er waren veel aboriginals te vinden, maar opnieuw weinig te beleven.. 

Ik wist niet goed hoe ik me hier de komende 10 dagen moest vermaken, aangezien Barbara veel moest werken, en de stad niet heel gaande was. Ik wilde veel bekende dingen zien in Alice Spings, maar had me ontzettend vergist in de afstanden van Australië. Ik besefte me dat ik niet zomaar even een dagje alleen deze grote bezienswaardigheden kon bezoeken, omdat het simpelweg te ver was. Een tour was de oplossing. Een aantal mensen waarmee ik de afgelopen 3 dagen de tour gedaan hadden, zouden op woensdag doortrekken naar Adelaide met een andere bustour van 6 dagen. Zij zouden onder andere Uluru bezoeken, Kings Canyon, en een kangoeroe opvang. Het leek me heel gezellig om nog een aantal dagen met hun door te brengen, en natuurlijk om deze bijzondere natuurlijke bezienswaardigheden te bekijken. Zo gezegd zo gedaan, na het boeken van de tour was ik ontzettend blij en heel erg benieuwd naar wat de komende dagen zou gaan brengen. 

Mijn laatste avond bij Barbara en Jodi hebben we een prachtige wandeling gemaakt met de hondjes door de bergen. Het was prachtig en het uitzicht was super mooi. Voor hen is dit hetzelfde als voor ons de bossen thuis. We liepen hier met zonsondergang en zagen de zo'n achter te wolken verdwijnen. Super mooi, en een prachtig einde van mijn verblijf in Alice. Toen we terug waren bij hun thuis hebben we een groot kampvuur gemaakt, en heerlijk gegeten. Het was heel gezellig en fijn om na zoveel jaren met Barbara te praten, en verhalen te horen waarvan ik geen idee had dat ze bestonden. Ook was het heel leuk om Jodi beter te leren kennen, ze is super lief en heel vriendelijk. Er was ook nog een andere vriendin van Barbera aanwezig die een super lief klein hondje had. We hebben heerlijk warm bij het vuur gezeten, waarna ik mijn laatste spulletjes moest inpakken, en me klaarmaakte voor de nieuwe tour.

Woensdagochtend vroeg had Barbara me afgezet bij het Pick-up point van de bus. Eenmaal gesetteld in de bus gaf onze gids ons een aantal stiften waarmee we allemaal onze naam & land op het raam mochten schrijven. Zo leerde we elkaar beter kennen, en wist iedereen gemakkelijk waar de ander vandaan kwam. Ik zat naast de Nederlandse jongen van de vorige tour, en zo maakte wij dan ook een Nederlands raam; met tulpen, fietsen, molens, de Nederlandse vlag ect. Verder zaten we met een aantal mensen uit Engeland, een stel uit Italië, Denemarken, Zwitserland & Wallonië. 
Opnieuw was het een onwijs leuke groep, en onze gids maakte het extra leuk. Hij heette Dan, en deed deze tour al zo'n 11 jaar. Hij had enorm veel te vertellen, en was erg enthousiast in zijn doen en laten. Hij zorgde voor heerlijk eten & lekkere snacks. 

Rond lunchtijd kwamen we dan eindelijk aan bij Ayers rock. Een grote rode rots in het midden van Australië. Sinds kleins af aan was ik al gefascineerd met dit fenomeen. Nadat ik in groep 6 mijn werkstuk gemaakt had over Aboriginals was ik al ontzettend benieuwd naar dit natuurverschijnsel. Voor de Aboriginals is Ayers rock, ook wel bekend als Uluru een hele bekende en belangrijke religieuze plek. De rots is verbonden met hun cultuur, en speelt hier een grote rol in. Het was ontzettend fascinerend om te zien, en ik kan niet uitleggen hoe bijzonder ik dit vond. Vaak als je foto's ziet van Australië zie je deze rots als toeristenattractie afgebeeld, en ik had hem nu in het echt gezien. Heel erg gaaf. 

Na een lekkere lunch, en onze spullen weggebracht te hebben naar ons verblijf voor de komende 2 nachten mochten we vrij rondlopen bij Ayers rock. Het was gelukkig niet te warm, en een goede temperatuur om hier te zijn. De omtrek van de rots is zo'n 10KM. Waarbij sommige plekken heilig zijn, waardoor je hier dus geen foto's mag maken. Andere plaatsen zijn afgeschermd of verboden om naartoe te gaan. 

Na deze grote wandeling bracht de gids ons naar een prachtig uitzichtpunt dichtbij ons kamp waar we de zonsondergang bekeken. Vanaf hier hadden we uitzicht op Uluru, en de Olga's een andere rotsformatie die zo'n 25km van Uluru afligt. Het was een mooi gebied, en mooie afsluiting van de eerste dag. Hierna hebben we samen gekookt, en heerlijk gegeten. Het meisje uit Wallonië was jarig, dus had onze lieve gids een taart, ijs & koekjes gehaald. Super lief en natuurlijk onwijs lekker. Bij het kampvuur hebben we spelletjes gespeeld en verhalen gedeeld, waarna we ons klaarmaakte om in de swags te slapen. Het was een koude dag, dus de nacht beloofde niet veel beter. Ik zag hier ontzettend tegenop omdat ik de afgelopen 2 maanden in Azië gewend was om met 38 graden lange kleren aan te hebben. Hier was het ineens < 10 graden en sliepen we buiten. Na 100 laagjes kleding, een slaapzak en een extra deken veranderde ik in een Teletubbie en kroop ik in mijn swag. De sterren waren helaas niet erg zichtbaar omdat het een bewolkte nacht was. Na weinig slaap werden we de volgende dag om 5 uur gewekt omdat we de zonsopkomst gingen kijken. Het was wederom heel erg mooi, en het vroege opstaan waard. We keken met zo'n 100 andere mensen hoe de zonnestralen het gebeid kleurde met een rode gloed, en de kou verjaagde. 

Na opgewarmd te zijn in de bus kwamen we aan bij de Olga's. Opnieuw ontzettend indrukwekkend en een prachtig fenomeen. Hier hebben we een lange wandeling gemaakt en genoten van de omgeving. De kleuren zijn zo prachtig mooi, en onze gids vertelde allemaal leuke feitjes en verhalen. Na deze wandeling gingen we terug naar Uluru om hier het cultureel centrum te bezoeken. Erg interessant en mooi aangelegd. Het gaat over de geschiedenis van de Aboriginals, en dan vooral die in dit gebied. Hierna nam onze gids ons mee naar speciale plekjes rondom de rots waar hij ons meer vertelde over de geschiedenis van de rots, en speciale plekken. Hij wist antwoord te geven op iedere vraag, en bleef enthousiast. Het was heel interessant om dit allemaal te horen, en ook zeer indrukwekkend. 

Tot slot nam hij ons mee naar een ander uitzichtpunt op Uluru wat bekent staat om de zonsondergang. Hier hebben we heerlijk genoten van snacks, drankjes en natuurlijk het prachtige uitzicht. Ook had onze gids een Australische vlag bij zich, waardoor we de typische Australische backpacker foto konden maken. Al met al was dit opnieuw een hele geslaagde dag, en door de lange wandelingen was iedereen ook ontzettend moe waarna we weer lekker in onze swags konden kruipen. Deze avond waren de sterren wel zichtbaar, en er is niks mooiers en rustgevendere dan slapen met een prachtige sterrenhemel boven je. 

Dag 3 moesten we weer vroeg opstaan (5 uur!!!!) en konden we heerlijk slapen in de bus. Eerst moesten we alles opruimen, en schoonmaken. Onderweg zagen we springende kangoeroes met zonsopkomst die met onze bus meesprongen. Het was zo'n magisch momentje, en zo onwijs gaaf om te zien. Mijn eerste kangoeroe ever!! Het gekke was dat ik al wel kangoeroe gegeten had, maar nog nooit gezien. Nu kon ik eindelijk zeggen dat ik beide gedaan had. Ook waren het rode kangoeroes wat volgens onze gids heel bijzonder was. Hij had er namelijk in zijn hele leven pas 4 gezien waarvan dit er 2 waren. 

Na zo'n 3 uur kwamen we aan bij Kings Canyon. Hier hebben we een lange, maar opnieuw prachtige wandeling gemaakt. De canyons deden me denken aan de foto's van Grand Canyon in Amerika. Hoge rode canyons, en lekker weer. De wanden van de canyon zijn ontzettend hoog, en we mochten dan ook niet te dichtbij de randen komen. Ik vond de wanden van de canyon erg mooi, en vooral de erosie en verwering die terug te zien is vond ik interessant. Na een wandeling van zo'n 3 uur gingen we door naar het volgende kamp, waar we opnieuw ons eerst even moesten settelen. Nadat we dit gedaan hadden hebben we heerlijk gegeten, genoten van het kampvuur, spelletjes gespeeld en onze laatste nacht in swags doorgebracht. Tot mijn verbazing was het helemaal niet koud, en was 1 laagje kleding voldoende. (Vergeleken met de andere nachten was dit echt een wonder) 
Opnieuw waren de sterren echt onwijs mooi en helder. Je kon de hele melkweg zien, en zelfs meerdere vallende sterren. Deze nacht was de eerste nacht dat ik echt goed geslapen had, en niet wakker werd van de kou of gekke geluidjes. 

S'ochtends hadden we heerlijke pannenkoeken & verse juice en maakte we ons klaar voor een lange dag in de bus. We vervolgde onze weg naar een klein dorpje in de middel of nowhere ; Coober Pedy. Dit kleine dorpje wordt ook wel "de opaalhoofdstad van de wereld" genoemd. De reden hiervoor is omdat er veel mijnen zijn waar opaal/Opel gewonnen wordt. Dit is de officiële edelsteen van Zuid-Australië. Ze maken er onder andere sieraden van. Het is een mooi stukje steen, maar onwijs duur. Bij aankomst kregen we een rondleiding in een mijn waar dit proces jaren geleden gedaan werd. De mevrouw die ons hier rondleidde was nogal enthousiast en vertelde een hoop. Tijdens de rondleiding kregen we te zien hoe de mensen vroeger in de mijnen leefde, en hoe ze dat door de weersomstandigheden nog steeds doen. De mensen leven hier dus in mijnen/grotten en hebben geen ramen. Wel hebben ze elektriciteit en water. De mevrouw was super positief over het leven in de grotten, en vond het gek dat wij dit niet waren. Na dit bijzondere verhaal maakte we ons klaar om naar een kangoeroe opvang te gaan. 

Ik was ontzettend blij en enthousiast om dan eindelijk een echte baby kangoeroe te gaan zien. Deze heten ook wel Joey's. Eerst gingen we naar de winkel die bij de opvang hoort, en uiteindelijk kwam de eigenaar en vertelde hij ons een aantal dingen over de kangoeroes. Vervolgens was het moment daar en mochten we de opgevangen kangoeroes eten geven en aaien. Het was zo bijzonder en gaaf om te doen en de kangoeroes waren zo schattig. Tot slot kwam de man met een roze zak naar buiten waarin een baby kangoeroe zat. Echt onwijs schattig en super zacht. Deze was hier gekomen nadat zijn moeder overleden was door een trein. Mensen hadden de baby gevonden in de buidel, waar hij gelukkig veilig zat. Het beestje was heel aaibaar en gehecht aan de man. Super lief om te zien. Nadat we allemaal genoeg foto's genomen hadden en het bedtijd was voor het beestje gingen we naar de pizzeria. In totaal kregen we 7 enorme pizza's die we met z'n allen konden delen. Heerlijk & echt Italiaans. 

S'avonds sliepen we in de grotten. Het was een heel bijzonder gebouw. Het was een lange grot met links en rechts inhamingen met daarin stapelbedden. In totaal konden er denk ik zo'n 100 mensen slapen. Wij waren de enige die hier de nacht doorbrachten waardoor we allemaal onze eigen "kamer" of grot gedeelte hadden. Het was heerlijk om weer in een echt bed te slapen, met een zachte deken & geen koude wind. De gemiddelde temperatuur in de grot is het hele jaar door rond de 20-25graden dus het was perfect om te slapen. De volgende ochtend konden we heerlijk uitslapen tot half 9, waarna we ons klaarmaakte voor en lange dag in de bus. 

Het zitten in de bus was totaal niet erg, en de rit verliep heel vlot. Mede doordat ik heel veel Netflix gedownload had, en redelijk kon slapen in de bus. Iedere dag moesten we ook hout voor het kampvuur bij elkaar sprokkelen. De guide stopte dan random langs de weg en gaf ons instructies voor "goed" en "slecht" hout. Weer een momentje om even onze benen te kunnen strekken, en te bewegen. Ook was onze gids knettergek en kwam hij met de meest bijzondere spellen. Zo had hij een spel bedacht waarbij we met meloentjes die langs de weg lagen, ter grote van een hockeybal, via het emergency raam zo hard mogelijk de verkeersborden langs de weg moest raken. Als het je gelukt was deze te raken was je door naar de volgende ronde, en de winnaar kreeg een prijsje. Het was hilarisch om te zien hoe fanatiek iedereen was, en dit mee te maken. Wie bedenkt dat nou, een spel waarbij je verkeersborden moet raken?! 

Onderweg zag je steeds het landschap veranderen en kaler worden. In de middel of nowhere was dan weer een tankstation waar we gingen eten. En waren er enorme eagels of andere gekke dieren. Ook waren er veel verlaten en kapotte auto's, waarmee mensen dan een ongeluk gehad hebben en geen geld hebben de auto naar de andere kant van het land te laten slepen. Verder stopte we vaak bij kleine dorpjes omdat ze hier dan voor de 100e x "het beste ijs" of "de beste koffie van Australië" verkochte. 

Onze laatste nacht sliepen we in een bos, waar het wederom onwijs koud was. Het was de bedoeling dat we in swags zouden slapen, maar gelukkig had het de voorgaande avond geregend en sliepen we binnen omdat de swags nat waren. Met z'n 6en sliepen we in een kleine kamer in stapelbedden. Het was totaal geen probleem aangezien we hier toch weinig waren. In de gezamenlijke ruimte was een grote keuken, pingpong tafel, kachel en veel spelletjes. Zo hebben we wederom veel spelletjes gespeeld en lekkere wijntjes gedronken. 

Het was wel verdrietig om te beseffen dat dit de laatste avond was. Het is bizar hoe snel je vrienden maakt en met nieuwe mensen kan opschieten. Zo was er en Italiaans stel die super leuk waren. Hij was chef en momenteel aan het werk in Australië, en zij was een rechter. Nu waren ze aan het reizen en later zouden ze een Engelse cursus gaan doen. Daarna hebben ze een maand niks en vervolgens gaan ze naar Azië voor werk. Die maand willen ze invullen met reizen door Azië. Doordat ik zo enthousiast verteld had over Laos en het vrijwilligerswerk heb ik ze (denk ik) deels overgehaald hun plan te wijzigen en dit te gaan doen in deze vrije maand. Ze waren zo geïnteresseerd en benieuwd naar mijn verhalen, wat super fijn was. Verder kon ik ook goed overweg met de Nederlandse jongen wat ook heel gezellig was. We hadden zo allerlei inside jokes over Nederland, en het was gewoon grappig dat niemand ons kon verstaan en we zo alles konden bespreken zonder dat mensen ermee zouden bemoeien. Ook waren er een neefje & nichtje uit Denemarken die super leuk en gezellig waren. Zij studeerde in Perth (Australië) voor een half jaar, en hij was aan het rondreizen. Samen deden ze deze tour als een soort familietripje. Heel leuk om zo allerlei mensen te ontmoeten van verschillende landen, en hiermee om te gaan en te leren kennen. 

De laatste dag hoefde we gelukkig niet lang meer te rijden naar Adelaide. S'ochtends hebben we een wandeling gemaakt door het bos, waarbij we super veel kangoeroes en wallibies gezien hebben. Zoals je soms in Nederland een konijntje of hert ziet lopen heb je hier in het bos kangoeroes. Ik vond dit heel speciaal en super leuk. Het zijn zulke bijzondere dieren, en pas nadat je ze gezien hebt kan je begrijpen wat ik bedoel. 

De bustour was echt een hele gave reis, en ik ben heel blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Ik heb onwijs leuke mensen ontmoet en goede gesprekken gevoerd. Veel gezien van het land, en de hele outback zoals ze dat noemen "meegemaakt". Veel mensen begrijpen niet waarom ik alleen de outback bezocht heb terwijl er zoveel mooie stranden en steden te zien zijn. De outback is het kale en "saaie" gedeelte van Australië. Er is niet veel te beleven, omdat het het afgelegen deel is van Australië, de rimboe, het binnenland. Om eerlijk te zijn weet ik dit zelf ook niet goed. Eerst was het mijn plan voornamelijk familie bezoeken, maar ik ben blij dat ik het zo heb weten te combineren. Ergens denk ik dat ik op deze manier het "echte" onaangeraakte Australië gezien heb wat veel mensen liever overslaan, omdat er niet veel te beleven is zoals in de grote westerse steden. Ik ben blij met mijn keuze, en weet nu hoe de kern van het land eruit ziet. Ondanks dat ik niet de grote drukke steden gezien heb. Weet ik wel hoe het echte Australië eruit ziet. De landschappen, en prachtige natuur. Die je in de stad niet ziet. 

Na de verhalen van alle andere mensen ben ik wel heel benieuwd naar al die andere gave plaatsen in Australië, en kan ik ook niet wachten om deze misschien een ander keertje ook te bezoeken. Voor nu blijf ik nog 2 weekjes in Adelaide, waarna mijn avontuur er weer op zit. Heel bizar. De tijd is voorbij gevlogen, maar ik ben wel weer blij om naar huis te gaan. Al helemaal omdat het hier momenteel kouder is dan in Nederland. Winter in Australië is als herfst in Nederland. Nat, donker & koud. Niks voor mij...