Week 4 & 5 : Waterfights all day, everyday.

( Wegens drukte & gebrek aan WiFi heb ik besloten 2 weken te uploaden in 1 verhaal. Dit ook omdat ik al een beetje achterloop met het uploaden, en jullie wel op het juiste moment de juiste dingen wil vertellen. Veel leesplezier (: !! ) 

Mijn vorige blog was geëindigd bij het bijzondere monniken festival. Toen we terug kwamen op het kamp ontmoetten we onze nieuwe kamergenoot; een mevrouw uit Amerika die de grappigste lach ooit heeft. Als zij lacht (wat bijna om alles is) moet je automatisch ook lachen. Dit zorgde gelijk al voor een goede klik, en maakte het erg gezellig. Ook was er een nieuw meisje uit België aangekomen. Wat erg fijn was, omdat ik zo toch nog Nederlands kon praten ook wanneer het Nederlandse meisje weg zou gaan, wat dit weekend helaas zo ver was. 

Deze week werd mij verteld dat woensdag mijn laatste lesdag zou zijn, dit in verband met het nieuw jaar. Doordat het nieuw jaar in het weekend valt verschuiven ze dit als het ware naar de dagen erna. Het nieuw jaar valt op zaterdag, zondag en maandag. Hierdoor valt het 'weekend' dus op dinsdag en woensdag. Doordat de kinderen dan toch al de halve week vrij zijn plakken ze de donderdag en vrijdag er ook nog aan, en doordat de schoolregels niet zo streng zijn als in Nederland kan dat allemaal ook gewoon. Om te zorgen dat de kindjes een leuk aandenken hadden besloot ik de kindjes glowsticks te geven. Deze had ik gekregen van mijn rij-instructeur om aan de kindjes te kunnen geven. Ze vonden het geweldig, en waren helemaal enthousiast. Daarna kwam het afscheid nemen, waarvan ik niet zeker ben of ze begrepen dat ik wegging. Wel hebben we heel veel foto's genomen, en knuffels uitgedeeld. 

Ook het hygiene project is goed afgelopen. De ochtendschool was zo enthousiast over mijn plan dat de directeur zelf de hele school tandenborstels en tandpasta gegeven heeft. 
Hier kon ik het hygiene project dus niet meer doen, maar daardoor kwam Kham met het idee op de middag school de andere klassen de uitleg te geven, en dus ook tandenborstels. Dit was een groot succes. Uiteindelijk hebben we nu 3 van de 4 klassen tandenborstels kunnen geven & uitleg over hoe het in elkaar zit. De overige klas bestond uit hele jonge kindjes waar de tandenborstels te groot voor zijn. 
Ik ben heel blij met het resultaat, en hoop dat de kindjes elke dag blijven poetsen. We hebben een soort poster/doek gemaakt met allemaal vakjes met daarop nummers, zo kunnen de kinderen hun tandenborstels hierin op school bewaren. De docent kan dan elke ochtend en middag met de kinderen tanden poetsen en handen wassen. 

Er was nog een stad in Laos die ontzettend mooi bleek te zijn, en die ik nog niet bezocht had doordat het 12 uur met de bus is of 50 min met het vliegtuig. Hiervoor is een weekendje net te kort, en daarom had ik besloten hier deze week heen te gaan. Ik besloot een vlucht te boeken naar Luang Prabang van donderdag tot woensdag. Later pas hoorde ik dat de rest van de vrijwilligers ook hierheen zou gaan. Zij hebben de bus genomen en arriveerde zaterdag. Ik besloot mezelf wat luxe te gunnen, en boekte een hotel met zwembad totdat de rest er zou zijn. Zo kon ik even lekker uitrusten, genieten van het zwembad & heerlijk slapen en douchen. 

Mijn vlucht van Vientiane naar Luang Prabang was erg prettig. Het vliegtuig was ontzettend klein, maar ondanks dat hadden we gelukkig niet veel turbulentie. 
Op het vliegveld ontmoette ik een jongen uit Engeland die al sinds Januari aan het reizen was en tot december van plan was weg te blijven. In totaal zou hij dan 13 landen in Azië bezoeken. Het was fijn om met iemand uit te kunnen zoeken hoe het vliegveld en de procedure in elkaar zat. Dit is hier namelijk totaal niet vergelijkbaar met Schiphol, of Europa. Niks is in het Engels, en er staat ook nergens iets aangegeven. Het vliegveld bestond uit een soort halve gymzaal met beneden de check - in, en boven douane. Ook zijn er geen gates, maar wachten alle vluchten in dezelfde ruimte en roepen ze dan steeds een andere vlucht om. Na aankomst in Luang Prabang besloten de Britse jongen en ik een tuk-tuk naar de stad te delen om kosten te sparen. 
Aangekomen in de stad wist ik niet zo goed waar ik heen moest, mijn Google maps werkte niet goed, maar door te blijven lopen vond ik uiteindelijk de Bamboe brug waarover ik gelezen had. Dit is een brug die alleen in het droogte seizoen beschikbaar is en over de rivier naar de andere kant van de stad gaat. Hij is compleet gemaakt van bamboe en voor 0.50€ kun je er overheen. Na deze gepasseerd te hebben kwam ik al gauw bij mijn hotel. Hier heb ik heerlijk uitgerust, gedoucht, en gezwommen. 

Mijn plan om lekker uit te slapen kon ik helaas niet waarmaken. Om 7 uur was ik klaar wakker, en hoe hard ik ook probeerde slapen lukte niet meer. 
Ik besloot me klaar te maken voor de dag, maar eerst heerlijk te ontbijten. 
Wat ik echt geweldige vind aan ontbijt in Azië is de vele keuze uit fruit. Mango, Dragon fruit, Ananas, banaan ect. Super lekker en goede inname van de dagelijkse vitamientjes. 
Na mijn goed gevulde en gezonde ontbijtje besloot ik de stad te gaan verkennen. Zonder enig idee waar ik heen moest dwaalde ik door de stad. Wat ik wel wist was dat ik hoe dan ook een brug over zou moeten, ik kwam aan bij een grote stalen brug met aan de zijkant een mini paadje. Dit was een hele ervaring en super cool om overheen te gaan. Ik liep door allemaal "woonwijkjes", en kwam in de mooiste kleine straatjes terecht. Uiteindelijk zag ik het "UXO-museum" wat te maken heeft met het Cope center. UXO staat voor UnExploted Ortnance, en hier hadden ze een soort gelijke tentoonstelling als die in het Cope center. Ik besloot mijn weg te vervolgen, en alle tempels die ik tussendoor tegenkwam te bezoeken. Soms werd ik even afgekoeld door kleine kinderen die vonden dat het Lao New Year al begonnen was, en me daardoor dus nat maakten met waterbalonnen of waterpistolen. 

Ook zocht ik maar even alvast het hostel voor de andere nachten zodat ik daar niet eeuwig naar hoefde te zoeken op zaterdag. Verder vervolgende ik mijn weg door de mooie straatjes, met leuke kleine winkeltjes. De grote toeristen attracties wilde ik wel graag bezoeken, maar ik besloot hiermee te wachten totdat m'n reisgenoten van het kamp er waren zodat ik dit met hen kon bezoeken. 

Wat me wel erg schokkeerde was toen ik liep en gegil/geschreeuw hoorde van een kind/dier. Ik keek rond en het bleek een geit te zijn die vastgebonden zat achterop een scooter, met z'n pootjes tegen elkaar en het koppie hangend ernaast. Dit was echt even een wake up call en vond ik erg heftig om te zien. 
Na zo'n 4 uur door de stad gedwaald te hebben, en een heerlijke sandwich achter mijn kiezen te hebben vond ik het wel goed geweest en maakte mijn weg richting een van de bruggen, zodat ik even heerlijk kon uitrusten bij het zwembad in de zon. 

Na een heerlijke duik & warme douche, ging ik weer via de stalen brug naar het centrum om bij een geweldig restaurantje te gaan eten. Het had een hele leuke vibe. Bij binnenkomst had je een grote open ruimte waar allemaal kussens en matrasjes op de grond lagen waar iedereen zat te chillen en te eten, daar omheen stonden hoge tafels, verder waren er buiten allemaal palmbomen, en daardoor allemaal hoekjes met kleine tafeltjes. Ook had je uitzicht over de mekong rivier, waar je nog verder in de tuin in houten huisjes boven het water kon zitten en genieten van heerlijk eten en drinken. S'avonds gingen er allerlei lantaarns aan, en werd het heel gezellig. 

De volgende dag was ik er eindelijk in geslaagd enigszins uit te slapen. Mijn kampgenootjes hadden de boot genomen naar de grotten en we hadden afgesproken om 12 uur. Toen ik hun met mijn rugzak vol spullen aan het zoeken was, was het nieuw jaars feest al begonnen. Hier vieren ze 3 dagen lang het nieuwe jaar, waarbij ze alle drie de dagen een groot watergevecht houden waar je met geen mogelijkheid onderuit kunt komen. De eerste dag staat voor het afspoelen van alle slechte dingen die je gedurende het jaar gedaan hebt. Dag 2 is neutraal, en bij dag 3 gooien ze water om het nieuwe jaar schoon in te luiden, en je te zegenen. Erg leuke manier van nieuw jaar vieren, maar zodra alle kleren die je bij je hebt nat zijn denk je hier anders over. 

De hele stad was 1 groot watergevecht en niemand ontkwam eraan. Het was zo leuk om te zien, en zo grappig omdat wij het thuis zo anders vieren. Na door de stad gelopen te hebben kwamen we doorweekt aan bij het Hostel dat het Belgische meisje geregeld had. Het was nogal shocking toen we binnen kwamen. We hadden een kamer   Met 1m4 loopruimte en daaromheen 3 stapelbedden, geen stromend water, kluisjes die niet op slot konden, en kei kei keiharde bedden. Na onze spullen gedropt te hebben besloten we een hoge berg in het midden te beklimmen, waarbij je mooi uitzicht hebt over de stad. Deze berg heet "Mount Phousi" wat voor ons nogal gek was. Na deze berg beklommen te hebben, en de hele stad gezien te hebben besloten we weer naar beneden te gaan en heerlijk te gaan eten. 

Terug in het hostel voelde de Amerikaanse vrouw en ik ons niet helemaal op ons gemak in dit kleine kamertje, waar je nog net niet in elkaar gezicht ademed, en ze vroeg mij of ik met haar mee wilde naar een hotel in het centrum de volgende dag. Zo gezegd zo gedaan, het Belgische meisje was meegegaan, want ja, wie slaat er nou een gratis hotelovernachtingrnachting over. De volgende dag hadden we ontbeten, spullen gepakt en ons waterbestendig gemaakt tegen het watergevecht. Ondanks onze pogingen om droog te blijven waren we alsnog doorweekt aangekomen, dit keer was het minder erg omdat we hier een zacht bedje hadden & een heerlijk warme douche. 

Na heerlijk geslapen te hebben, en een goed gevuld buikje liepen we naar de hoofdstraat waar de grote parade van start ging. Dit was erg indrukwekkend. Iedere provincie in Laos had een eigen deel in de parade. Het was erg leuk om alle kleine verschillen tussen de provincies op deze manier te zien, zoals kledij. De meest mooie kleren en praalwagens kwamen voorbij. Terwijl omstanders met waterpistolen en tuinslangen iedereen nat maakte, bleven de mensen van de parade lachen. 

De volgende dag hebben we de bekende Kuang Si watervallen bezocht. Omdat we hier vroeg voor op moesten besloten we dat we ook de monnikoffers wilde bekijken. Iedere ochtend rond 5.30 maken de monniken hun ronde door de stad om eten bij elkaar te verzamelen voor die dag. Dit krijgen ze door middel van de lokalen mensen die hen offers geven. Toen onze wekker ging om 5.15 hoorde we harde regen en onweer buiten en besloten we maar lekker te blijven slapen, en de offers de volgende dag te bekijken. 
Tot onze verbazing waren de monniken nog bezig met het binnenhalen van hun offers tegen de tijd dat wij naar buiten gingen voor ontbijt. Waardoor we gelukkig toch nog dit hebben kunnen zien, en dus de volgende dag niet heel vroeg op hoefde te staan. 

Met de tuk tuk gingen we naar de watervallen. Dit was ongelooflijk mooi, en heerlijk verfrissend. De watervallen deden me denken aan de Plivice meren in Kroatië. Prachtig blauwe wateren, omringd door de jungle. Na de klim naar boven besloten we af te koelen in het water. De Amerikaanse vrouw kon niet zwemmen en wilde liever aan de kant blijven wat resulteerde in onze eigen privé fotograaf. Na ons bezoek aan de watervallen hebben we ook nog een kijkje genomen bij de beren opvang die ernaast zit. Erg schattig! 
Met de tuktuk gingen we terug naar de stad wat ook nog een hele ervaring was. Omdat het de laatste dag van het nieuwjaar was waren de watergevechten nog in volle gang. Wat betekende dat in alle kleine dorpjes waar we doorheen reden met de tuktuk de kinderen klaar stonden met emmers vol water. Voor de 3e keer op rij kwamen we helemaal doorweekt aan bij het hotel. 

S'avonds hadden we heerlijk westers gegeten, en hierna waren we naar de grote ceremonie gegaan bij de grote tempel van Luang Prabang. Ook kwamen we hier weer het Nederlandse meisje tegen van het kamp die de week hiervoor helaas vertrokken was. Ze was nu samen met d'r ouders en zou hierna verdergaan naar Cambodja en Bali voor vrijwilligerswerk. Super fijn om weer even Nederlands te praten, en haar te zien. Ook had haar moeder stroofwafels meegenomen, waar we heerlijk van genoten hebben. 

Met z'n allen gingen we naar de grote ceremonie. Voor de tempel is de ingang van Mount Phousi. Alle monniken kwamen vanaf deze berg naar de tempel gelopen met lampionnen in hun handen. Ook hadden ze een grote gouden draak. De rest van de ceremonie werd er gedanst, en offers gemaakt. Heel indrukwekkend. Helaas begon het halverwege de ceremonie te stormen, waardoor we heel gauw onze weg maakte naar het hotel. De regen hield aan, en ook onweer kwam erbij kijken. 

De volgende dag hebben we heerlijk rustig aan gedaan, en alle mooie tempels bezocht van Luang Prabang. (Zijn er een hoop!!!) 
Wat me opviel was dat deze tempels heel anders waren dan de tempels in Vientiame. De tempels hier waren veel sjieker, met minder tierelantijntjes en leken allemaal op elkaar. In tegenstelling tot de tempels in Vientiane waar ze allemaal heel kleurrijk en gezellig zijn. Dit vond ik leuk om te zien, en het was ook grappig om de typische toerist uit te hangen. 

S'avonds namen de jongens en het Belgische meisje de bus terug naar Vientiane. De volgende morgen zouden de Amerikaanse vrouw en ik samen terug vliegen. Onze laatste avond hebben we doorgebracht op de nightmarket, waar we 2 uur lang hebben rondgedwaald, en allerlei souvenirs gekocht hebben. Ze verkochten er echt van alles. Schilderingen, kleding, souvenirs, eten & drinken ect. 
Hierna zijn we teruggegaan naar het hotel, en begonnen we met inpakken. 
De volgende ochtend vroeg hebben we genoten van ons laatste westerse ontbijtje, waarna we het vliegtuig terugnamen naar Vientiane. 

Aangekomen op het kamp, liet Kham me vol trots oranje met witte armbandjes zien die hij bij de monniken in de tempel gekocht had. Hierna vroeg hij me mee voor wandeling naar het kleine dorpje waar we les geven, en de tempel die hier gevestigd is. Eenmaal aangekomen in het dorpje kwamen er allemaal schattige kindjes naar ons toe die me vroegen hoe ik heette, ook was er 1 meisje die mij herkende van de school en mij vol trots rondleidde door het dorpje en langsbracht bij (wat zij dacht) mijn leerlingen. Het was heel aandoenlijk en super lief. Overal werden we hartelijk ontvangen, en kregen we heerlijk koud water. Op deze manier vormde zich een klein groepje kinderen dat ons volgde door het dorpje, heel schattig! 

Toen de klok 6 uur sloeg gingen alle kindjes naar huis om te eten, en nam Kham me mee naar een vrouw die in de buurt woonde met haar kinderen, man en moeder. Kham had hier Engelse les gegeven aan haar kinderen en deed alsof hij thuis was. Hij nam me mee naar de palmboom die ze in de tuin hadden staan, en vroeg me of ik zin had om kokosnoot te eten & drinken. Zodra ik antwoordde klom hij als een aapje in de boom en haalde er meerdere kokosnoten uit. Vervolgens maakte hij er perfecte drinkkokosnoten (?) van, en na afloop aten we het kokosfruit op. 
Het was een hele ervaring en zo bijzonder om te zien hoe makkelijk hij dat deed, en natuurlijk heerlijk om zo vers te eten. 
Hierna nodigde de bewoonster van het huis ons uit voor dinner, dit hadden we afgewezen, omdat het voor mij veel te pittig was en Kham bang was om dronken te worden en niet van bier houdt. Bier kun je in Laos namelijk niet afslaan, dit is onbeleefd. Ook moet je glad altijd gevuld zijn. De vrouw bleef dan ook maar onze glazen bijvullen. Uiteindelijk hadden we besloten terug te gaan naar het kamp, omdat ik optijd terug moest zijn voor de avondles op het kamp. Het was wel een heel bijzondere ervaring en de vrouw was super lief, ondanks dat ik niet met haar kon praten omdat ze geen Engels sprak was ze super vriendelijk, zo nodigde ze me uit nogmaals te komen en zei ze dat ik altijd welkom was. 

De volgende dag was er geen school op het ochtendschooltje dus vroegen de Franse jongens of ik mee wilde helpen met hun project, ook wel het bouwen van de muur bij het schooltje waar ik s'middags les geef. Ik besloot mee te gaan. Het was erg grappig omdat constructie niets voor mij is. Samen met de Amerikaanse vrouw hebben we een klein deel van de muur afgemaakt. Ik voelde me helemaal trots, en was blij dat ik nu alle 3 de projecten "gedaan" heb. Les geven, childcare & construction. 
S'middags hadden de Amerikaanse vrouw en ik samen lesgegeven. Dit omdat zij een week later zelf les zou gaan geven, en benieuwd was hoe het eraan toe ging. Het ging erg goed, maar ik vond het ook dubbel om te beseffen dat dit m'n laatste dag lesgeven was. 

Mijn laatste dag in Laos was onvergetelijk. De laatste 2 dagen hadden we voor alle kinderen armbandjes gemaakt, zodat ik die als afscheidskadootje kon geven & als kado voor het nieuwe jaar. Hier geven ze elkaar wit met oranje bandjes wat staat voor geluk, goede gezondheid & veiligheid in het nieuwe jaar. Wij hadden echter allerlei verschillende armbandjes gemaakt, in alle kleuren. 
Nadat ik alle armbandjes uitgedeeld had, beveelde Kham me te gaan zitten op een stoel voor de klas. In het begin begreep ik hem niet, maar doordat hij zo aandrong deed ik het toch maar. Zodra ik zat kwamen alle kinderen naar me toe gerend met oranje met witte armbandjes en bonden die om m'n beide armen. Toen realiseerde ik me dat dit de armbandjes waren die Kham gegeven had, wat het nog veel liever maakte. De kinderen vonden het geweldig, en voelde zich super stoel. Uiteindelijk liep ik rond met 60 armbandjes allemaal oranje met wit gekleurd. 

De docent gaf me bloemen, en goot water met bloembladjes over me heen als zegen. Hierna begonnen de kinderen ook water over me heen te gooien. Dit gebeurde zowel in groep 4 als 5. Het was zo'n speciale ervaring, en de kinderen waren allemaal zo lief. Ze gaven me tekeningen met daarop mijn naam en verdrietige gezichtjes omdat ik wegging, hadden gevouwen bloemen voor me, en ik kreeg zoveel knuffels. 

Doordat ik niet bij het grote watergevecht kon zijn op de schooltjes, omdat ik in Luang Prabang zat had Kham een activiteit bedacht waardoor ik toch nog een klein nieuw jaar & afscheid kon vieren. 
De ochtend school was nog steeds gesloten en hij had een spel bedacht waarbij je 3 rijen had en in een van de rijen moest gaan zitten. Vervolgens kreeg ieder kind dat vooraan zat babypoeder in zijn/haar handen. De bedoeling was om het over je hoofd door te geven aan het kind achter je. De groep die aan het einde nog het meeste babypoeder overhad had gewonnen. De kinderen vonden het geweldig, en waren super enthousiast. Doordat iedereen onderzaten met babypoeder moest dit eraf gewassen worden, dit resulteerde in 1 groot water gevecht, en het was geweldig. Alle meiden pakte mijn handen en riepen "run run flo" wanneer er weer een van de jongens kwam met een emmer water. Het was zo lief en zo bijzonder. Na 2 uur gespeeld en gerend te hebben, was de school uit en was het tijd om afscheid te nemen. De docenten bedankten me, en de kinderen gaven me onwijs veel high fives & knuffels. Ik voelde me heel geliefd, en kon op deze manier met een hartelijk liefdevol gevoel Laos verlaten. 

Laos is een onwijs mooie ervaring geweest. Met een hoop besef over hoe goed wij het hebben in Nederland, en hoe blij wij moeten zijn dat we geboren & getogen zijn hier. Ook is het mij nog duidelijker geworden hoe vreselijk oneerlijk de wereld in elkaar zit. Alleen omdat deze mensen geboren zijn in een ander werelddeel zijn hun kansen totaal anders (meestal slechter) dan die van ons. Het besef over hoe fijn & goed Nederland is is goed om te beseffen. Verder is het bizar om te beseffen hoe blij je kunt zijn met de basics in Nederland zoals warm water, drinkwater uit de kraan , lekker eten & onderwijs. Door deze ervaring heb ik ook nog meer zin in mijn studie & kan ik niet wachten om nogmaals terug te komen. 

Laos was verder ook heel speciaal door de hele lieve, bijzondere en vooral mooie mensen. De groep was zo hecht, en we waren net een kleine familie. Elke avond speelde we leuke avondspelletjes, deelde goede verhalen, en hebben op deze manier hele fijne vriendschappen opgebouwd. Ik heb mensen ontmoet uit veel verschillende werelddelen, en van iedereen zoveel geleerd en genoten. Niet te vergeten de liefdevolle kindjes, die vol zitten met niets minder dan liefde en blijdschap. De tijd is voorbij gevlogen, en ik kan niet geloven dat al 1/3 van mijn reis voorbij is. Het besef komt altijd later. "Go with the flo(w)" is dan ook echt wel mijn motto geworden hier. Niet te lang stilstaan bij dingen, en gewoon doen wat goed voelt en waar je zin in hebt. Op naar mijn 2e avontuur. Bali, here i come!