Week 7 : Adventures are the best way to learn

Deze week begon de "adventure week". Een week vol drukke stoere activiteiten & een hoop nieuwe verhalen. Maandag begon al vroeg met een typische Nederlandse activiteit ; fietsen! Niet zomaar fietsen, maar dwars door de rijstvelden en kleine dorpjes. We hoefden alleen maar te remmen, want we gingen berg afwaarts.
Onze gids was erg enthousiast, en vertelde allerlei dingen over de dopjes en tempels die we tegen kwamen. De dag begon in een koffie 'fabriek' waar we verschillende Balineese koffie smaken gingen proeven zoals : kokoskoffie, cacaokoffie, vanillakoffie, en verschillende smaken thee. Ook hebben ze hier Luwak koffie. De duurste koffie ter wereld. Wat eigenlijk de poep van een dier is. Het dier eet de koffie bonen, verteerd deze en van de poep wordt dan de koffie gemaakt. Het blijkt dat de spijsvertering van het dier een extra smaak toevoegt aan de koffie waardoor het erg speciaal is. Wij hebben deze koffie niet geprobeerd, omdat het ons niet zo aantrok. Andere zeiden dat het niet zo heel lekker was. Tijdens de fietstour ontmoette we ook een stel uit Nederland wat erg toevallig was. Hun dochter had ook vrijwilligerswerk gedaan bij The Green Lion, en had het zo naar d'r zin dat ze besloot coördinator te worden. Momenteel zit ze wel weer in Nederland, maar d'r ouders konden het niet laten om het land waar hun dochter zo lang geweest is te bezoeken. Hele vriendelijke mensen. 

S'middags hebben we rustig aan gedaan, en s'avonds heb ik nog afgesproken met Tamaar, wat super fijn en gezellig was. Ze had wat spulletjes van thuis meegekregen van mijn moeder, zoals dropjes wat super lekker was. Hier heb ik ook goed van genoten. 

Dinsdag vertrokken we ook al vroeg naar een schildpadden reservaat in Sanur. Hier vangen ze gewonde schildpadden op, en helpen ze de diertjes te herstellen zodat ze deze vervolgens terug kunnen brengen naar de zee. Het concept is heel leuk, alleen onze gids legde ons er vrij weinig over uit, en ook het reservaat was niet heel indrukwekkend. Vervolgens gingen we door naar het strand. Dit was relaxed & lekker rustgevend. Het strand keek uit over het vliegveld van Denpasar waar om de paar minuten vliegtuigen aankwamen en weggingen. Het water was lekker fris & de stemming goed. 

Na een heerlijk dagje strand, en een lange rit naar huis had ik afgesproken met Tamara en haar familie voor het eten. Met een scooter taxi ging ik naar de stad, wat een hele ervaring was. Ze rijden hier links, en van elke kleine mogelijkheid om elkaar in te halen maken ze groot gebruik. Snelheden die in Nederland voor hoge boetes zouden zorgen, en manouvres waar je u tegen zegt. Met 3,4 of zelfs 5 op de scooter het kan allemaal, en er is niemand (buiten de toeristen om) die er gek van opkijkt. Nadat ik dit heftige ritje overleefd had en aangekomen was in de stad besloten we naar een pizzeria te gaan. Ontzettend lekker & super gezellig. Het was een echt familie gevoel, en ik voelde me echt even deel van hun gezinnetje. Dit ook omdat ik al een keer een aantal weken met hun ben mee gegaan op vakantie. De typische ouder gesprekken, opmerkingen & discussies. Het was leuk en herkenbaar om dit weer even mee te maken, en voelde heel vertrouwd en fijn. 

Woensdagochtend gingen we met de Adventure week raften. Dit was super gaaf, en heel erg leuk. We hebben onwijs veel gelachen. Het enige nadeel was dat er erg veel mensen gingen raften op het moment dat wij gingen raften, waardoor het ontzettend druk was & je vaak tegen andere aanbotsten. Nadat we hiervan bijgekomen waren besloten we naar de watervallen te gaan. Door het drukke verkeer hier duurde het een hele tijd voordat we hier aangekomen waren waardoor we helaas maar 1 waterval konden bezoeken. Ondanks dat was het wel een gave waterval die meters hoog was, en waar het water met veel kracht naar beneden stortten. De balineese mannetjes die hier "werkte" hielpen je om veilig op de waterval te komen, en betrokken je vervolgens in een fotoshoot waarin je de meest grappige posities moest aannemen.
Dit resulteerde in leuke foto's en filmpjes. 

Woensdag(nacht) was onze laatste dag van de cultuurweek. Om 2.00 snachts ging de wekker en maakte we ons klaar voor het beklimmen van een vulkaan. Mount batur. 
In het midden van de nacht had The green lion 2 mensen geregeld die ons met de auto 1,5uur naar het startpunt van de vulkaan reden. Smalle, steile wegen met veel hobbels en deuken. Het was vreselijk koud buiten, en krioelde van de toeristen die allemaal hetzelfde plan hadden als wij. We kregen 2 gidsen toegewezen, die ons een flesje water gaven & een zaklamp en begonnen de klim. 

In het begin viel het reuze mee, en was de kou de ergste hindernis. Later werden de paden steiler, het lopen warmer en de luchtvochtigheid hoger. Halverwege stond er op de berg een tempel waar onze gidsen even gingen bidden. Dit was wel vreemd aangezien het een tempel was midden op een berg, maar ook fijn omdat we zo even tot rust konden komen. Het vervelende was wel hoe snel je afgekoeld was. Tijdens het lopen was het vreselijk warm, maar als je dan even stilstond stond je na 10sec alweer te rillen van de kou. Voor de mensen die niet wilde/konden lopen waren er mannetjes die je met dirt bikes over het steile en rotsachtige pad naar boven brachten. Het zag er levensgevaarlijk uit, al helemaal omdat de paden bestonden uit veel klimmen en diepe afgronden. Ook was het nog donker toen we aan onze klim begonnen waardoor je de bikes alleen hoorde aankomen, maar niet kon zien. 
De klim was erg zwaar, maar na 4 uur gelopen te hebben en de prachtige zon op te zien komen was dat het helemaal waard. We kregen ontbijt (brood met bananen), en zagen de zon in de verschillende stadia opkomen en het land vullen met een goude gloed. Ontzettend indrukwekkend en een hele gave ervaring. Nadat de zon helemaal op was namen onze gidsen ons nog mee naar krater. Dit was ook wel gaaf, en lekker warm.

Rond 8 uur S'ochtends waren we na een lange wandeling weer beneden en gingen we terug naar het kamp. Hier hebben we even uitgerust, waarna de Nederlandse zusjes en ik om 2 uur opgehaald werden door de taxi om naar Nusa Penida te gaan. Dit is een klein eiland naast Bali, dat betekent staat om de mooie snorkelgebieden, rust & geweldige toeristische attracties. 

Aangekomen bij de "haven" moesten we nog even wachten voordat de boot klaar was. Allerlei mannen namen 2-3 grote dozen op hun hoofd om deze vervolgens aan boord van de boten te brengen, en zelfs een scooter ging mee. Om aan boord van de boot te komen moest je door het water lopen en vervolgens de boot opklimmen. Nogal wat anders dan de boot naar Texel of Terschelling. De boot ging met een hoge snelheid over de golven, en binnen 40minuutjes waren we aangekomen op het andere eiland. Doordat we nogal moe waren besloten we heerlijk te gaan eten en lekker te gaan slapen. Helaas was het een korte nacht, doordat de buurt honden besloten ons om 4 uur wakker te maken, gevolgd door hanen die vonden dat de dag begon om 5 uur smorgens. 

Vrijdag kwamen onze andere vrienden aan op het eiland, en hebben we de eerste punten bezocht van ons lijstje. Ze hadden een vriendelijke taxi chauffeur gevonden die ons voor 3€ per persoon de hele dag rond reed, en overal heen reed waar wij heen wilde. De eerste punten waren Kelingking Beach en Crystal Bay. De wegen waren rotsachtig, smal en opnieuw erg steil. Na een nogal "bumpy ride" waren we aangekomen op de prachtige stranden en toeristische punten, wat ook duidelijk te merken was. Na een drukke dag besloten we een lekker te gaan eten bij een gaaf restaurant met live muziek. Het eerste wat ons Nederlanders opviel was een groot bord met daarop "Kingsday! Frikandel speciaal of bitterballen" wij waren dolgelukkig en besloten bitterballen te bestellen met frietjes. Typisch Nederlands. 

Ook was het 5 mei, en wilde we een minuut stilte houden zoals in Nederland. We brachten onze buitenlandse vrienden hiervan op de hoogte, en herdachten zo alle slachtoffers van de oorlog. 

Hierna kregen we onze bitterballen.. Jammer genoeg waren dit niet de Hollandse bitterballen waar we voor gehoopt hadden, en kregen we ook al gauw flink veel duikpijn. We besloten dat het goed geweest was voor vandaag, en terug te gaan naar ons hotel. Eindelijk een zacht bed & airconditioning dachten we... Totdat we de volgende morgen weer om 4 uur gewekt werden door honden & hanen. Ik snap niet waarom mensen vrijwillig hanen willen als huisdier, maar okee. 
Na opnieuw een korte nacht stond onze taxi chauffeur alweer vroeg voor de deur. Vandaag gingen we snorkelen. Hij bracht ons naar de haven, waar hij een vriendje had die snorkeltours organiseerde. Het was super gaaf. 

Met z'n allen gingen we met een klein bootje naar de mooiste plekken van Nusa Penida. Snorkel stop 1 was het manta point, waar opnieuw onwijs veel toeristen waren maar ook veel manta roggen. Het was super indrukwekkend om deze grote dieren in hun natuurlijke habitat te zien zwemmen en leven. Ze waren zo'n 2-3 meter lang, en 1.5m breed. Onwijs cool en een hele gave ervaring. 
Snorkel stop 2 was bij een super helder strand waar het koraal nog in goede staat was. Hier zwommen heel veel kleine visjes en was het koraal prachtig in verschillende kleuren en vormen. Hier hebben we ook Nemo & Dory gevonden (: 
Het laatste punt was dichterbij Nusa Penida en hier zwommen vooral veel grote vissen. Doordat de stroming te sterk werd hield hier het snorkelen voor ons op. Het snorkelen was heel erg gaaf en ontzettend mooi. Helaas zagen we wel vaak stukken plastic in het water drijven. Ook wanneer we naar het strand gingen voelde je soms gekke dingen tegen je lichaam aan drijven wat vervolgens platic bleek te zijn. Flesjes, babydoekjes, chipszakken van alles. Op dat soort momenten verzamelden we het plastic zodat we dit later konden weggooien. Ik vond het wel confronterend en heftig om dit te zien. Natuurlijk horen we allemaal over de platic soep, en hoe heftig dit allemaal is. Maar zo is het echt, en het heeft grote invloed op de prachtige stranden van Bali. Wat een schande is. Nu ik dit met eigen ogen gezien had, voelde ik me nog meer geroepen om de kindjes de aankomende week les te geven over het milieu. 

Omdat we ook nog naar toeristische plekjes wilde bezoeken op Nusa Ceningan en Nusa Lembongan hadden we geregeld dat de boot ons hier afzette. Dit zijn 2 kleine eilandjes die dichtbij Nusa Penida liggen, maar ook onwijs mooi zijn. Ze zijn verbonden door middel van een gele grote brug die erg leek op de golden gate bridge. De vibe is erg relaxed, maar het eten & vervoer wel duurder. Er zijn geen taxi's maar pick-up trucks die je moet aanhouden en een deal mee moet maken. Voordat we konden gaan lunchen moesten we nog even geld pinnen. Wat nog een hele opgave was omdat alle ATM's op het eiland geen cash meer hadden. Er stonden lange rijen voor alle pinautomaten. Uiteindelijk bracht onze pick-up driver ons naar een verborgen pin automaat waar wij gelukkig wel cash konden halen. 

Onze buitenlandse vrienden wilde surfen en van het strand genieten, en de Nederlandse zusjes en ik wilde verschillende plekjes bezoeken op de verschillende eilanden. We besloten op te splitsen en later opnieuw af te spreken bij de boten. De zusjes en ik besloten een scooter-taxi te nemen, aangezien dit de makkelijkste en snelste manier is om de eilanden over de komen. We hebben gave plekken bezocht en prachtige foto's gemaakt. Stop 1 was Devils Tear, waar het oceaanwater met veel kracht tegen de rotsen gedrukt wordt wat resulteert in hoge golven en vooral mooie beelden. Punt 2 was de blue Lagoon, wat ongelooflijk mooi was. Het was een bay met immens blauw water en opnieuw hoge golven. Super mooi! 
Tot slot bezochten we secret Beach wat niet heel secret bleek te zijn en ook niet zo mooi. Toch was het super gezellig om er met de Nederlandse zusjes op uit te zijn, en lekker te doen wat wij wilde. We namen de boot terug naar Nusa Penida, en hebben heerlijk uitgerust bij het hotel. Zodra we een duik namen in het zwembad om even ergens anders te zwemmen dan in zeewater, kwam er een balinees mannetje naar ons toe die ons vroeg of we hem wilde leren zwemmen. 
Natuurlijk deden we dit, en als echte zwemdocenten leerde we de man de basics van het zwemmen, waarna hij na 10 minuten al uitgeput was. Vervolgens vertelde hij ons dat hij de baas was van een groot goed restaurant dat 6 verschillende locaties had. Hij was nu op Nusa Penida om de zaken te checken en zou later terug gaan naar Bali. Ook nodigde hij ons uit om bij zijn restaurant te komen eten. Dit konden we natuurlijk niet afslaan. Hij had een gratis taxi voor ons geregeld, en bracht ons een hele doos donuts als voorproefje tijdens het wachten. 

Eenmaal aangekomen in het restaurant maakte hij zijn grote praatjes waar, en hebben we heerlijk gegeten. Hij vroeg ons nog hoe hij zijn restaurant eventueel kon verbeteren. Vervolgens bracht hij ons een gratis balinees toetje & gaf ons allemaal 10% korting op onze bon, waardoor we voor minder dan 3€ een heerlijke pizza, frisdrank & toetje grekegen hadden. Super vriendelijk en erg prettig. Later op de avond begon hij nog te zingen, en hadden we dus zelfs live muziek. Het was een hele gezellige avond, met heerlijk eten en een hoop gezelligheid. Omdat we allemaal moe waren van de drukke dag en het vroege opstaan besloten we niet al te laat weg te gaan. In het hotel werden we nog verrast door een muis op onze kamer, wat ook resulteerde in een paar uurtjes minder slaap vervolgd door hanen en honden. Na dit drukke weekend vonden we het dan ook helemaal niet erg om terug te gaan naar Ubud en lekker te chillen bij de accommodatie met onze andere 2 Nederlandse vriendinnen. 

Onze Australische vrienden en het meisje uit Duitsland bleven deze week op Nusa Penida waar zij het schildpadden project gingen doen. We besloten met z'n allen te gaan en samen nog een leuk weekend ervan te maken. Door een aantal onderlinge discussies en irritaties was dit niet helemaal gelukt, en was het weekend minder gezellig dan gehoopt. De gesprekken waren geforceerd, en er ontstonden binnen onze groep verschillende kleine groepjes. Hierdoor was de sfeer nogal gespannen, en was de gezelligheid niet altijd aanwezig. Toch hebben we samen geprobeerd er een leuk weekend van te maken. Wat deels wel gelukt is. 

Ik denk dat de reden voor deze spanning was dat je best snel "bevriend' raakt met mensen, omdat iedereen alleen aankomt en gezelligheid wilt. Zo zijn we redelijk snel een groepje geworden. Als je dan vervolgens 24/7 samen bent, en erachter komt hoe iedereen echt is ontstaan er gewoon irritaties en miscommunicatie. Zoals bij ons het geval was.
Het was wel een geslaagd weekend, en we waren blij dat ondanks de kleine discussies we toch alles hebben kunnen bezoeken wat we wilde zien. Onze buitenlandse vrienden hebben we gedag gezegd op Nusa Penida waar zij hun schildpadden project van start gingen. Wij gingen terug naar Ubud waar wij ons teaching project van start zouden gaan. Super veel zin in, en heel benieuwd naar de kindjes.